Centrum
Życiorys ojca Łucjana Królikowskiego
Ojciec Łucjan Królikowski, OFMConv, urodził się 7 września 1919 roku w Nowym Kramsku koło Zielonej Góry jako Zbigniew Królikowski. Był synem Stanisława Królikowskiego i Wiktorii z domu Tomiak. Rodzina Królikowskich prowadziła skromne, lecz pobożne życie, w którym codzienność przeplatała się z modlitwą i praktykami religijnymi. Atmosfera domu rodzinnego wywarła silny wpływ na młodego Zbigniewa, kształtując w nim pragnienie głębszego zaangażowania religijnego.
W 1934 roku rozpoczął naukę w Małym Seminarium Misyjnym franciszkanów w Niepokalanowie, miejscu szczególnie związanym ze św. Maksymilianem Marią Kolbem. Święty franciszkanin, słynący z głębokiego kultu Matki Bożej i działalności ewangelizacyjnej, miał duży wpływ na rozwój duchowy młodego Zbigniewa. W 1938 roku wstąpił do nowicjatu, przyjmując imię Łucjan. Śluby zakonne złożył na krótko przed wybuchem II wojny światowej właśnie na ręce św. Maksymiliana.
Kiedy wojna przerwała jego edukację w Polsce, został skierowany na studia filozoficzne do Lwowa, miasta będącego wówczas pod okupacją sowiecką. W 1940 roku został aresztowany przez NKWD i zesłany na Syberię. Praca przymusowa w nieludzkich warunkach syberyjskich obozów, gdzie śmierć była codziennym zjawiskiem, stała się dla niego trudnym doświadczeniem, kształtując jednak hart ducha i głęboką empatię wobec cierpiących.
Po ogłoszeniu amnestii dla Polaków w ZSRR w 1941 roku, dołączył do formującej się Armii Andersa. Z żołnierzami przemierzył tysiące kilometrów przez Kirgistan, Uzbekistan, Persję i Irak. W tym okresie ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii i jednocześnie kontynuował formację duchową. W 1946 roku, po zakończeniu działań wojennych, otrzymał święcenia kapłańskie w Bejrucie.
Po wojnie ojciec Łucjan zaangażował się w opiekę duchową nad polskimi uchodźcami na Bliskim Wschodzie i w Afryce. W obozie dla uchodźców w Tengeru w Tanzanii zetknął się z licznymi dziećmi, które straciły rodziców w wyniku wojny lub sowieckich prześladowań. W 1949 roku, ryzykując własnym bezpieczeństwem, zorganizował ewakuację 150 sierot do Kanady, chroniąc je przed przymusową repatriacją do komunistycznej Polski.
W Kanadzie przez wiele lat pełnił rolę prawnego i duchowego opiekuna dzieci, starając się zapewnić im pełen rozwój osobisty i duchowy, jednocześnie zachowując polską tożsamość kulturową. Dzieci te, wychowane w duchu miłości, troski i szacunku, pamiętały ojca Łucjana jako niezwykłego mentora i przewodnika.
W 1966 roku przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez ponad trzy dekady współtworzył popularny wśród Polonii program radiowy „Godzina Różańcowa Ojca Justyna” w Athol Springs w stanie Nowy Jork. Jego audycje były ważnym źródłem wsparcia duchowego i nadziei dla wielu Polaków rozproszonych po świecie.
Ojciec Łucjan był również cenionym pisarzem. Jego książki, m.in. „Skradzione dzieciństwo”, „Pamiętnik sybiraka i tułacza” czy „Miłość mi wszystko wyjaśniła”, stanowią ważne dokumenty historii Polski i Polonii, ukazując dramatyczne losy ludzi w czasie wojny i po niej.
Za swoją działalność otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Order Uśmiechu. Pośmiertnie, w uznaniu jego niezwykłych zasług, został odznaczony Orderem Orła Białego.
Ojciec Łucjan Królikowski zmarł 11 października 2019 roku w wieku 100 lat w Chicopee w USA. Jego życie jest nadal przykładem wyjątkowej odwagi, duchowej siły i bezgranicznej miłości wobec drugiego człowieka.
