Centrum
Cela Miłości
Modlitwa w miejscu największego daru
W bloku śmierci Auschwitz, w celi nr 18, św. Maksymilian Kolbe oddał życie za drugiego człowieka.
To, co miało być przestrzenią unicestwienia, stało się miejscem największej miłości. Dziś, właśnie tam, trwa modlitwa za tych, którzy proszą o pomoc.
Na czym polega inicjatywa?
Cela Miłości to duchowa akcja modlitewna prowadzona przez Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego.
Każdego 14 dnia miesiąca:
modlitwy i intencje z całego świata są zanoszone do celi, w której zmarł św. Maksymilian,
odprawiana jest Eucharystia w kościele w Harmężach,
trwa adoracja Najświętszego Sakramentu.
To cicha, ale niezwykle żywa linia między historią a nadzieją, między miejscem śmierci a życiem.
Jak możesz dołączyć?
Ty również możesz powierzyć swoją intencję.
Misjonarki zabiorą ją do celi św. Maksymiliana i będą modlić się w Twojej sprawie – bez względu na to, gdzie jesteś.
Intencje można przesyłać na adres e-mail:
mis.kolbe.harmeze@poczta.fm
Lub zostawić w skrzynce modlitewnej braci franciszkanów.
Możesz też modlić się z nami, gdziekolwiek jesteś:
odmów Koronkę do św. Maksymiliana
ofiaruj 14 dnia miesiąca swoją modlitwę
zapal świecę, przeczytaj fragment jego życia, bądź obecny duchowo
„Nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje…”
— J 15,13
Cela Miłości jest zawsze otwarta.
Nie musisz jechać do Auschwitz, by być blisko.
Twoja modlitwa, intencja i obecność – choćby duchowa – są cenne i przyjęte.
Misjonarki tak piszą o swoim modlitewnym zamierzeniu, tłumacząc w kilku językach jego sens i wartość:
„Nie zapomnijcie o miłości!” Tymi słowami zachęty i ostatecznego zalecenia o. Maksymilian Kolbe żegnał się ze swoimi współbraćmi, gdy z powodu wojny w Niepokalanowie stanęły drukarskie maszyny i musieli opuścić ten największy klasztor świata.
Słowa, które jeszcze dziś głęboko wybrzmiewają z celi obozu w Auschwitz, gdzie Ojciec Kolbe oddał życie z miłości. Słowa, które napełniają nadzieją, pocieszeniem, światłem i życiem tych, którzy odwiedzają to miejsce, szukając odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia.
Ojciec Kolbe wszedł jak promień światła w ciemną czeluść bunkra i jego śmierć była wybawieniem tysięcy ludzkich istnień…
Dopóki żyjemy, my, którzy byliśmy w Auschwitz, będziemy chylić głowy na pamiątkę tego, co się stało… w głodowym bunkrze. To był wstrząs, który przywrócił nam optymizm, który nas odbudował i dodał nam sił; byliśmy oszołomieni jego gestem, który stał się dla nas niezwykłą eksplozją światła zdolną rozświetlić ciemną noc obozu…
(zeznanie jednego z więźniów Auschwitz)
W ciszy tego obozowego “sanktuarium”, jak nazywają je przewodnicy oprowadzający po Auschwitz, Ojciec Kolbe kontynuował swoją misję promieniowania Bożą miłością i przyciągania wszystkich do prawdziwego szczęścia, zapraszając współwięźniów, aby przyjęli Maryję jako Matkę i towarzyszkę swojego życia i pozwolili się prowadzić Jej matczynej nauce: “Róbcie to, co mówi wam Jezus”. Jesteśmy przekonani, że ofiara z życia Ojca Kolbego jest nadal źródłem nadziei, łaski, odnowionej wiary i ewangelicznego świadectwa.
Dlatego pragniemy wychodzić na spotkanie każdego człowieka w różnych rzeczywistościach, w których żyje i brać na siebie jego potrzeby, oczekiwania, nadzieje i pragnienia, zanosząc wszystkie te intencje do celi Ojca Kolbego, aby prosić o jego potężne wstawiennictwo. Inspiruje nas przesłanie „Cela miłości jest zawsze otwarta”, bo z jednej strony jest znakiem i symbolem całkowitego daru z siebie, a z drugiej zwycięstwa człowieka nad śmiercią: „Maksymilian nie umarł. Maksymilian oddał życie za brata”. Tylko miłość tworzy, życie rodzi nowe życie, a więc dobro, które jest dalej przekazywane.
Jak to zrobić razem?
• Zapraszamy wszystkich do odmawiania Koronki do św. Maksymiliana 14 dnia każdego miesiąca (data wspomnienia męczeńskiej śmierci o. Kolbego), aby w różnych częściach świata połączyć się w komunii serc i intencji. W każdym miesiącu Misjonarki przygotowują krótką medytację kolbiańską (przesyłaną drogą mailową – informacje bliższe znajdziecie na stronie: misjonarki.kolbe.org ) na temat różnych aspektów świadectwa wiary, daru z siebie, dzielenia się i szerzenia duchowości Ojca Kolnego
• Każdy może wysłać swoją prośbę przez wstawiennictwo Św. Maksymiliana do jego Celi Miłości przez naszą franciszkańską skrzynkę:
• Każdego 14 dnia miesiąca Wspólnota Misjonarek z Harmęż udaje się do Auschwitz i modląc się w celi, gdzie Ojciec Kolbe oddał życie, składa intencje, które napłynęły z różnych stron świata, powierzając je wstawiennictwu św. Maksymiliana.
• W każdą środę podczas nabożeństwa ku czci Św. Maksymiliana i Matki Bożej zza Drutów odczytywane i polecane są Bogu intencje, które napłynęły w ciagu ostatniego tygodnia na skrzynki modlitewne Misjonarek i Franciszkanów.
• Każdego 14 dnia miesiąca w kościele Franciszkanów trwa całodzienna Adoracja Najśw. Sakramentu w intencji próśb składanych do Celi Miłości, zaś o godz. 18 jest odprawiana Msza św. zbiorowa w której przez pośrednictwo Św. Maksymiliana prosimy Boga be je wysłuchał. Zapraszamy wszystkich uczestniczących w Celi Miłości o przyjazd do Harmęż tego dnia i wspólną modlitwę z naszymi parafianami podczas Adoracji.
Wraz z mnożeniem się intencji napływających z różnych stron świata, powstaje stopniowo sieć modlitewna, która jednoczy wszystkich w tym symbolicznym miejscu, które staje się w ten sposób „Celą Miłości”.
Chcemy Was zapewnić, że intencje, które napływają do nas, są oddawane Bogu w codziennej modlitwie wspólnoty Misjonarek oraz Franciszkanów.
Zapraszamy więc do podjęcia razem tego projektu, aby w ślad za Kolbem, tym wielkim “człowiekiem dla innych” w każdym z nas jaśniało marzenie o świętości i abyśmy zjednoczeni w miłości, jak zachęca nas słowo Pana, mogli zobaczyć “cudowne dzieła”, których On wciąż dokonuje wśród nas. Zapraszamy więc do kontaktu z nami: harmeze@franciszkanie.pl oraz częstego, modlitewnego nawiedzania Harmęż, do budowania wspólnoty, szczególnie 14 każdego miesiąca. Pragniemy bowiem, by powstało w tym miejscu Sanktuarium Zwycięskiej Miłości
Centrum Św. Maksymiliana w Harmężach wspólnie tworzone przez Franciszkanów i Misjonarki, stawia sobie za cel , by wokół celi w której Ojciec Maksymilian oddał życie, powstała prawdziwa i liczna wspólnota osób, które pragną podjąć drogę apostolstwa Świętego z Auschwitz, by stać się zaczynem dobra we współczesnym świecie.
